1 ای صفات کبریایت برتر از ادراک ما قاصر از کنه کمالت فکرت و ادراک ما

2 ما چو خاشاکیم در دریای هستی روی پوش موج وحدت کی بساحل افکند خاشاک ما

3 ما به جولانگاه وحدت غیر شه را ننگریم گر دو عالم را به بندد بخت بر فتراک ما

4 از وفاداری چو خاک پای اهل دل شدیم قبله اهل وفا شد تا قیامت خاک ما

5 درد راحت بخش خود بر ما حوالت کن که نیست جز بدردت شادی جان و دل غمناک ما

6 جز بسوز شمع دیدارت نمیسازد بلی همچو پروانه دل آشفته بیباک ما

7 از جراحتها چه راحتها است ما را ایکه هست نیش تو نوش حسین و زهر تو تریاک ما