تو را امام زمان گر در اختفاست از فیض کاشانی غزل 1055

1 تو را امام زمان گر در اختفاست صلاح صلاح ما همه آنست کان تو راست صلاح

2 نمود غیبت تو سرّ جاعل الظلمات ظهور کن، بنما سرّ فالق الاصباح

3 فروغ طلعت تو دیده را کند روشن حدیث لعل لبت روح را چشاند راح

4 حضور تو ندهد دست تا نخواهد حق هزار سال اگر صد چو من کنند الحاح

5 ز دیده‏ام شده یک چشمه در کنار روان که آشنا نتواند میان آن ملاح

6 مرا اگرچه وصال شما میسر نیست به ذکر و فکر شما هست لیک امید فلاح

7 به جز حدیث شما بر زبان فیض مباد همیشه تا که بود گردش مسا و صباح