1 تو به قوت خلیفهای به گهر قوّت خویش را به فعل آور
2 آدمی را میان عقل و هوا اختیارست شرح کرّمنا
3 آدمی را مدار خوار که غیب جوهری شد میان رشتهٔ عیب
4 از عبیدان ورای پرده چرا اختیار اختیار کرده ترا
5 تا تو از راه خشم و قلّاشی یا ددی یا بهیمهای باشی