تو و هر روز و بزم عشرت خویش از وحشی بافقی غزل 246

1 تو و هر روز و بزم عشرت خویش من و شبها و کنج محنت خویش

2 منم با محنت روی زمین خوش نگه دار آسمان گو راحت خویش

3 ز هجران مردم و بر سر ندیدم کسی را غیر سنگ تربت خویش

4 مکش زحمت برای راندن ما که ما خواهیم بردن زحمت خویش

5 به زیر تیغ او نالید وحشی فتادش سربه پیش از خجلت خویش