صد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1268

1 صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش برهم زنیم کار تو را همچو کار خویش

2 مگریز که ز چنبر چرخت گذشتنیست گر شیر شرزه باشی ور سفله گاومیش

3 تن دنبلیست بر کتف جان برآمده چون پر شود تهی شود آخر ز زخم نیش

4 ای شاد باطلی که گریزد ز باطلی بر عشق حق بچفسد بی‌صمغ و بی‌سریش

5 گز می‌کنند جامه عمرت به روز و شب هم آخر آرد او را یا روز یا شبیش

6 بیچاره آدمی که زبونست عشق را زفت آمد این سوار بر این اسب پشت ریش

7 خاموش باش و در خمشی گم شو از وجود کان عشق راست کشتن عشاق دین و کیش