ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی از عمعق بخاری رباعی 17

1 مردان سازند جای در خانه زین باشند زنان خانه نشین همچو نگین

2 بر عکس بود کار من بی دل و دین در خانه زین زن و منم خانه نشین

1 اگر موری سخن گوید، و گر مویی روان دارد من آن مور سخن گویم، من آن مویم که جان دارد

2 تنم چون سایه مویست و دل چون دیده موران ز هجر غالیه مویی، که چون موران میان دارد

1 آن سبزه که از عارض او خاسته شد تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

2 در باغ رخش بهر تماشای دلم گل بود و بسبزه نیز آراسته شد