یاری که چو ما غرقهٔ دریا گردد از نعمت‌الله ولی رباعی 78

1 دل ما گشته است دلبر ما گل ما بی حد است و شکّر ما

2 ما همیشه میان گل شکریم زان دل ما قوی است در بر ما

1 خار بی کنگر چه کار آید مرا راه بی رهبر چه کار آید مرا

2 گر نباشد مرتضی با من رفیق خدمت قنبر چه کار آید مرا

1 قدمی نه در آ در این دریا عین ما جو به عین ما از ما

2 هر که با ما نشست از ما شد بلکه گر قطره بود شد دریا