یارب ز سپاه قهر خیلی بفرست از نیر تبریزی رباعی 2

1 چون کاروان دشت بلا ره بشام کرد صبح امید اهل حرم رو بشام کرد

2 قوم یهود از پی تأئید کیش خویش ؟؟ را به ستن دست اهتمام کرد

1 شد فرشتۀ آب و پیش آمد غمین خاک بیزان بر سر افراشته زمین

2 گفت کای نازان بتو جانهای پاک ای تو مقصود از مزاج آب و خاک

1 بازم از این واقعۀ دشت بلا یاد آمد خرمن صبر و ثباتم همه بر باد آمد

2 در شگفتم ز چه در هم نشد اجزای وجود زان همه ضعف که بر علّت ایجاد آمد