یارب که در این دایرهٔ دیر از وحشی بافقی رباعی 41

1 از کاه ، کهربا بگریزد به بخت ما خنجر به جای برگ برآرد درخت ما

2 الماس ریزه شد نمک سودهٔ حکیم در زخم بستن جگر لخت لخت ما

1 دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد من و باز آن دعاها که یکی اثر ندارد

2 من و زخم تیز دستی که زد آنچنان به تیغم که سرم فتاده برخاک و تنم خبر ندارد

1 دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود تا به روزم چشم بر بام و در آن خانه بود

2 دی که میمد ز جولانگاه شوخی مست ناز نرگسش بر گوشهٔ دستار خوش ترکانه بود