1 یارا بهشت صحبت یاران همدمست دیدار یار نامتناسب جهنمست

2 هر دم که در حضور عزیزی برآوری دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست

3 نه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمیست بس دیو را که صورت فرزند آدمست

4 آنست آدمی که در او حسن سیرتی یا لطف صورتیست دگر حشو عالمست

5 هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده‌ام جز بر دو روی یار موافق که در همست

6 آنان که در بهار به صحرا نمی‌روند بوی خوش ربیع بر ایشان محرمست

7 وان سنگدل که دیده بدوزد ز روی خوب پندش مده که جهل در او نیک محکمست

8 آرام نیست در همه عالم به اتفاق ور هست در مجاورت یار محرمست

9 گر خون تازه می‌رود از ریش اهل دل دیدار دوستان که ببینند مرهمست

10 دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف لیکن رفیق بر همه چیزی مقدمست

11 ممسک برای مال همه ساله تنگ دل سعدی به روی دوست همه روزه خرمست