1 یا حبیبی و قرة العینی انا عینک و عینک عینی

2 به حقیقت یکی بود بی شک در ظهور این دوئی نمود آن یک

3 احولست آنکه یک دو می بیند چون دو بیند یگانه ننشیند

4 صوت صادق بود صدا کاذب راز صادق مگوی با کاذب

5 صفت و ذات واحدش خوانند بی صفت ذات را احد دانند

6 به صفت ذات او توان دانست هر که دانست آنچنان دانست

7 آنکه دانیم ذات موصوفست حضرت اوست آنکه مکشوفست

8 گنج و نا گنج نزد او گنجد گنج او در دلم نکو گنجد

9 عاشقانی که عین یکدگرند عین خود را به عین خود نگرند