زان حبه خضرا خور کز روی از حافظ شیرازی قطعه 18

1 ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

2 عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم

1 شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست این حکایت‌ها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

2 هیچ مژگان دراز و عشوهٔ جادو نکرد آنچه آن زلف دراز و خال مشکین کرده‌اند

1 من که از آتش دل چون خم می در جوشم مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

2 قصد جان است طمع در لب جانان کردن تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم