زان چشم چو نرگس که به از سنایی غزنوی رباعی 388

1 زان چشم پر از خمار سرمست پر خون دارم دو دیده پیوست

2 اندر عجبم که چشم آن ماه ناخورده شراب چون شود مست

1 ساقیا می ده که جز می نشکند پرهیز را تا زمانی کم کنم این زهد رنگ آمیز را

2 ملکت آل بنی آدم ندارد قیمتی خاک ره باید شمردن دولت پرویز را

1 دوش رفتم به سر کوی به نظارهٔ دوست شب هزیمت شده دیدم ز دو رخسارهٔ دوست

2 از پی کسب شرف پیش بناگوش و لبش ماه دیدم رهی و زهره سما کارهٔ دوست