در خور اگر نییم می لعل از نظیری نیشابوری غزل 30

1 در خور اگر نییم می لعل فام را ای کاش تر کنند به بویی مشام را

2 بر قدر زخم مرهم لایی نمی دهند زان می که طعم و بوش گزد مغز و کام را

3 بر بام ما دریغ نپایید هفته یی ماهی که او تمام کند ناتمام را

4 کس جذبه ای به کار دل ما نمی کند تا چند سر به حلقه درآریم دام را

5 قسمت چنین فتاد که ترکان مست او در دور ما به طاق نهادند جام را

6 خارج ز پرده دخل غلط تا به کی کنیم مطرب به ما نداده نشان مقام را

7 کم لذتم که زود بریدم ز آفتاب در خانه پختم این ثمر نیم خام را

8 گر جام صبح بی صفت فقر پر کنند خورشید سرنگون نکند کاس شام را

9 رخت از حرم کشیدم «نظیری » به سومنات حرمت نمانده حاجی بیت الحرام را