ملک جهان چون سویس از ملک‌الشعرا بهار غزل 316

1 ملک جهان چون سویس باغ ندارد لالهٔ باغ سویس داغ ندارد

2 جز دل ایرانیان خسته درین ملک یک دل غمگین کسی سراغ ندارد

3 مست نشاطند خلق و جز من بیمار کیست که دایم به کف ایاغ ندارد

4 یک دل افسرده در تمام ژنو نیست یک گل پژمرده هیچ باغ ندارد

5 وادی بی‌آب و سنگلاخ نیابی غیر گلستان و باغ و راغ ندارد

6 شهر و ده اینجاست غرق نور ولیکن مرکز ایران به شب چراغ ندارد

7 بلبل گویا به باغ گرم سرود است لاشخور و کرکس و کلاغ ندارد

8 عاشق آزرده از رقیب نباشد بلبلش آشفتگی ز زاغ ندارد

9 از غم ایران دلم گرفته به‌نوعی کز پی درمان خود فراغ ندارد

10 جای غزل گفتن بهار همین‌جاست حیف که مسکین ملک دماغ ندارد