وای از روزی که قاضیمان از باباطاهر دوبیتی 194

1 مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل بمو دایم به جنگی ای دل ای دل

2 اگر دستم فتی خونت بریجم بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

1 دلت ای سنگدل بر ما نسوجه عجب نبود اگر خارا نسوجه

2 بسوجم تا بسوجانم دلت را در آذر چوب تر تنها نسوجه

1 ته که می‌شی بمو چاره بیاموج که این تاریک شوانرا چون کرم روج

2 کهی واجم که کی این روج آیو کهی واجم که هرگز وا نه‌ای روج

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی