شاهدان گر دلبری زین سان از حافظ شیرازی غزل 197

1 شاهدان گر دلبری زین سان کنند زاهدان را رخنه در ایمان کنند

2 هر کجا آن شاخِ نرگس بِشْکُفَد گُلرُخانَش دیده نرگس دان کنند

3 ای جوانِ سَروقَد، گویی بِبَر پیش از آن کز قامتت چوگان کنند

4 عاشقان را بر سرِ خود حُکم نیست هر چه فرمانِ تو باشد آن کنند

5 پیشِ چشمم کمتر است از قطره‌ای این حکایت‌ها که از طوفان کنند

6 یارِ ما چون گیرد آغازِ سَماع قُدسیان بر عرش دَستْ افشان کنند

7 مردمِ چشمم به خون آغشته شد در کجا این ظلم بر انسان کنند؟

8 خوش برآ با غصه  ای دل کَاهلِ راز عیشِ خوش در بوتهٔ هجران کنند

9 سر مکش حافظ ز آهِ نیمْ شب تا چو صبحت، آینه رخشان کنند