با لبت عمر ابد عیش نهانی از قدسی مشهدی غزل 190

1 با لبت عمر ابد عیش نهانی می‌کند خوب‌رویی با جمالت کامرانی می‌کند

2 حسن چون آتش فروزد، برق بر دل می‌زند عشق چون سودا کند سودای جانی می‌کند

3 حیرتی دارم که جان جزوی‌ست از اجزای عشق بی‌محبت، بوالهوس چون زندگانی می‌کند؟

4 مهر می‌گویند کز یک سو نمی‌باشد، چرا دل به این نامهربانان مهربانی می‌کند؟

5 با سبک‌روحان راه عشق باشد همسفر سایه جان بر تن قدسی گرانی می‌کند