1 با این خرام ناز اگر آن مست می‌رود رنگ حنا به حیرتش از دست می‌رود

2 کسب کمال آینه‌دار فروتنی‌ست موج‌ گهر ز شرم غنا پست می‌رود

3 خلق جنون تلاش همان بر امید پوچ هرچند سعی پیش نرفته‌ست می‌رود

4 آسودگی چو ریگ روانم چه ممکن است پای طلب‌ گر آبله هم بست می‌رود

5 خواهی به سیر لاله و خواهی به گشت‌ گل با دامن تو هرکه نپیوست می‌رود

6 اشکم به رنگ سیل ‌در این دشت عمرهاست بیتاب آن غبار که ننشست می‌رود

7 بیکار نیست دور خرابات زندگی هرکس ز خویش‌ تا تا نفسی هست می رود

8 تا کی به ‌گفتگو شمری فرصتی‌که نیست ای بی‌نصیب ماهی‌ات از شست می‌رود

9 بیدل دگر تظلم حرمان‌ کجا برم من جراتی ندارم و او مست می‌رود