با غلامان و آلت شکره از عنصری بلخی مثنوی 59

1 آمد به سمرقند شه از رغم عدو اینک ملک مشرق بدخواهش کو

2 گریبغو و جیحونش نظر دید افزون پل بر جیحون نهاد و غل بر یبغو

1 گر نه مشکست از چه معنی شد سر زلفین یار ؟ مشکبوی و مشکرنگ و مشکسای و مشکبار

2 ار دل ما را ببست او خود چرا در بند شد ؟ ور قرار ما ببرد او خود چرا شد بیقرار ؟

1 حکیمی بد و نام او مخسنوس که دانش همی دست او داد بوس