با اهل ستم مجوش بهر احسان از واعظ قزوینی رباعی 101

1 ای نام دلگشای تو عنوان کارها خاک در تو، آب رخ اعتبارها

2 خورشید و مه دو قطره باران فیض تو مدی ز جنبش قلمت روزگارها

1 ز لطف دوست کی آید دریدن پرده ما را؟ اگر خجلت بروی ما نیارد کرده ما را؟

2 نباشد جز فرو رفتن ز خجلت بر زمین فردا اگر سرکوب ما خواهند کرد آورده ما را

1 نیست غیر از خط بطلان دفتر ایام را میکند هر دور گردون حلقه چندین نام را

2 گشته قیل و قال دنیا جانشین حرف مرگ نشنود ز آن گوش هوشت این صلای عام را