1 پیش ارباب حسب ترک نسب باید کرد پردهٔ دیده و دل فرش ادب باید کرد

2 کاروانها همه محمل کش یأس است اینجا ناله را بدرقهٔ سعی طلب باید کرد

3 باعث‌ گریه درین دشت اگر چیزی نیست الم بیکسیی هست سبب بایدکرد

4 گر شود پیش تو منظور نثار نگهی گوهر جان به هوس تحفهٔ لب باید کرد

5 جمع بودن به پریشان‌صفتی آسان نیست روزها در قدم زلف تو شب باید کرد

6 زبن توهمکده سامان دگر نتوان یافت جز دمی چند که ایثار تعب بایدکرد

7 ترک لذات جهان مفت سلامت شمرید این شکر قابل آن نیست‌که تب بایدکرد

8 جیب‌ها موج طربگاه حضور دریاست فکر خود کن‌ گرت اندیشهٔ رب باید کرد

9 نم آب و کف خاکی بهم آمیخته است هر چه آید ز تو کاری‌ست عجب باید کرد

10 بیدل این انجمن وهم دگر نتوان یافت درد هم مفت تماشاست طرب باید کرد