با برگ رخسار گلت ای گل‌بدن از طغرل احراری غزل 270

1 با برگ رخسار گلت ای گل‌بدن خوارم مکن! ناز غمت را لایقم سوزان در نارم مکن!

2 آزرده عشق توام نآزار و زاری را ببین زاری چو من کم باشدت بسیار آزارم مکن!

3 سر باختم من با سرت سر را نگیرم از درت سردار عشق بی‌سرم سردار سردارم مکن!

4 طول کمند کاکلت دستم ز دین کوتاه کرد با خاک پایت ای صنم جز زلف زنارم مکن!

5 جیب قبا کردم قبا یکباره از پیغام تو مانند احول‌طینتان دو دیده را چارم مکن!

6 آموختم درس غمت پر شد مرا در سینه غم در سینه من شد غمت در سینه تکرارم مکن!

7 نورس‌گلا با عارضت دل دادم و عاری شدم مانند خال عارضی از بیدلی عارم مکن!

8 من طغرل زار توام یارم نه اغیار توام ای یار اگر یار منی در سلک اغیارم مکن!