با من فلک هزار جفا هر زمان از سحاب اصفهانی غزل 124

1 با من فلک هزار جفا هر زمان کند آری سپهر آنچه تو خواهی همان کند

2 با هر که مهربان شود او را کند هلاک زین ره مگر فلک به منش مهربان کند

3 ز آسیب حادثات زمان آنزمان کسی دوری کند که دوری از اهل زمان کند

4 باید فراق روی تو را خواست ز آسمان چون بر خلاف خواهش کس آسمان کند

5 خوش آن که دولت ابدی رو کند به او یعنی که رو به درگه پیر مغان کند

6 پیش تو مدعی کند اظهار شوق من شاید به این وسیله تو را بدگمان کند

7 آزار من بقصد جفا می کند (سحاب) اما بهانه این که مرا امتحان کند