با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش از سنایی غزنوی رباعی 220

1 دوش مرا عشق تو ز جامه برانگیخت بی عدد از دیدگانم اشگ فرو ریخت

2 دست یکی کرد با صبوری و خوابم آن ز دل از دو دیده یکسر بگریخت

1 تا نگار من ز محفل پای در محمل نهاد داغ حسرت عاشقان را سر به سر بر دل نهاد

2 دلبران بی دل شدند زانگه که او بربست بار عاشقان دادند جان چون پای در محمل نهاد

1 ما باز دگرباره برستیم ز غم‌ها در بادیهٔ عشق نهادیم قدم‌ها

2 کندیم ز دل بیخ هواها و هوس‌ها دادیم به خود راه بلاها و الم‌ها