با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2053

1 با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین با آنک نیست عاشق یک دم مشو قرین

2 ور ز آنک یار پرده عزت فروکشید آن را که پرده نیست برو روی او ببین

3 آن روی بین که بر رخش آثار روی او است آن را نگر که دارد خورشید بر جبین

4 از بس که آفتاب دو رخ بر رخش نهاد شهمات می‌شود ز رخش ماه بر زمین

5 در طره‌هاش نسخه ایاک نعبد است در چشم‌هاش غمزه ایاک نستعین

6 بی‌خون و بی‌رگ است تنش چون تن خیال بیرون و اندرون همه شیر است و انگبین

7 از بس که در کنار همی‌گیردش نگار بگرفت بوی یار و رها کرد بوی طین

8 صبحی است بی‌سپیده و شامی است بی‌خضاب ذاتی است بی‌جهات و حیاتی است بی‌حنین

9 کی نور وام خواهد خورشید از سپهر کی بوی وام خواهد گلبن ز یاسمین

10 بی‌گفت شو چو ماهی و صافی چو آب بحر تا زود بر خزینه گوهر شوی امین

11 در گوش تو بگویم با هیچ کس مگو این جمله کیست مفتخر تبریز شمس دین