با فکر او چو سر بگریبان فرو کنم از کلیم غزل 427

1 با فکر او چو سر بگریبان فرو کنم تشریح زلف خم بخمش موبمو کنم

2 دهقان بهر زمین که نشاند نهال تاک منهم بخاک، تخم کدوئی فرو کنم

3 از تیغ ابروی تو زبس زخم خورده ام جرأت نمی کنم که بمحراب رو کنم

4 هرگز مراد من بحصول آشنا نبود در زیر تیغ عمر ابد آرزو کنم

5 از عقل های کهنه و نو خرمنی شود گر آستان میکده را رفت و رو کنم

6 گردد بزیر خاک سکندر زشرم آب دل را اگر بآینه اش روبرو کنم

7 دشنام و بوسه هر چه عوض می دهی بده حاشا که با تو بر سر دل گفتگو کنم

8 بر صید دیگری نظری کی فتد، که من در سر نگنجدم که گل چیده بو کنم

9 خواهی نشان تیر شوم یا غلاف تیغ با هر ستم که مصلحت تست خو کنم

10 با تیغ جور ناوک لطفی کلیم هست تا چاکهای سینه به پیکان رفو کنم