با دلی رفته به استسقا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 72

1 با دلی رفته به استسقا که معاصیش هیچ غم نکند

2 با چنین دل چه جای بارانست کابر بر تو کمیز هم نکند

3 با همه خلق جهان گر چه از آن بیشتر بی‌ره و کمتر به رهند

4 تو چنان زی که بمیری برهی نه چنان چون تو بمیری برهند