زمستان را سرآمد روزگاران
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 زمستان را سرآمد روزگاران نواها زنده شد در شاخساران
2 گلان را رنگ و نم بخشد هواها که می آید ز طرف جویباران
3 چراغ لاله اندر دشت و صحرا شود روشن تر از باد بهاران
4 دلم افسرده تر در صحبت گل گریزد این غزال از مرغزاران
5 دمی آسوده با درد و غم خویش دمی نالان چو جوی کوهساران
6 ز بیم اینکه ذوقش کم نگردد نگویم حال دل با رازداران
ادامه توضیحات شاعر