زمستان را سرآمد از اقبال لاهوری زبور عجم 36

1 زمستان را سرآمد روزگاران نواها زنده شد در شاخساران

2 گلان را رنگ و نم بخشد هواها که می آید ز طرف جویباران

3 چراغ لاله اندر دشت و صحرا شود روشن تر از باد بهاران

4 دلم افسرده تر در صحبت گل گریزد این غزال از مرغزاران

5 دمی آسوده با درد و غم خویش دمی نالان چو جوی کوهساران

6 ز بیم اینکه ذوقش کم نگردد نگویم حال دل با رازداران