زمستان خراباتیم پند است از فیض کاشانی غزل 88

1 زمستان خراباتیم پند است که هر کو عشق بازد هوشمند است

2 خوشا آندل که در زلفی اسیر است بزنجیر جنون عشق بندست

3 فرو ناریم سر جز بر در دوست فقیران را سرهمت بلند است

4 همه عالم طلبکارند او را اگر مومن و گر زنار بندست

5 مرا زاسباب عیش اینجهانی دل پردرد عشق او پسند است

6 نخواهم از کمند او رهائی که جانرا رشته عمر این کمند است

7 مدامم چشم بر لطف نهانی است زعیش جاودان اینهم پسند است

8 همین دانم که تاریکست روزم نمیدانم شمار عمر چند است

9 مزن از عشق ای فیض چو معنی نیست دعوی ناپسندست