چرا ز درد غم یار از ابراهیم شاهدی دده غزل 100

1 چرا ز درد غم یار خود بغم باشیم خوشا دمی که به درد و غمش به هم باشیم

2 به تاج و تخت شهان سر فرو نمی آریم اگر چه از سگ کویش به قدر کم باشیم

3 به مال و جاه جهان نیست احتشام ولیک گدای کوی تو باشیم محتشم باشیم

4 نهاده ایم به راحت همیشه چشم امید قدم به دیده ما نه که در قدم باشیم

5 چو شاهدی به در دوست می بریم نیاز امید هست کزین باب محترم باشیم