چرا نگاه بدور رخت بماه از فضولی بغدادی غزل 329

1 چرا نگاه بدور رخت بماه کنم که چون نگاه کنی بر زمین نگاه کنم

2 جدا ز شمع جمال تو تا بکی شبها چراغ خلوت خود را ز برق آه کنم

3 ز ناز بر سر من پا نمی نهی تو اگر هزار بار سر خویش خاک راه کنم

4 باشک و آه کنم عشق را بخود ثابت چه لایق است که دعوای بی گواه کنم

5 خوش آن شبی که دهم ساز بزمگاه سرور خیال روی ترا شمع بزمگاه کنم

6 بهر گناه قصاصم اگر تو خواهی کرد نه عاقلم عملی کز بجز گناه کنم

7 فضولی از خط و زلف بتان گرفت دلم بسهو نامه خود تا بکی سیاه کنم