چه شد که بر گل عارض گلاب می‌ریزی از صبوحی دوبیتی‌ 14

1 در آب پر غراب افتاده مگیر یا تودهٔ مشک ناب افتاده مگیر

2 پیچیده به روی آب دود سیهی آتش به میان آب افتاده مگیر

1 شوم من گرچه صید غرقه در خون گشتهٔ ترکش ندانم ترک او، هر کس که بتواند کند ترکش

2 کشیدی ناز چشمش ای دل آخر ریخت خونت را بگفتم بارها من با تو، ناز مست کمتر کش

1 ترنج غبغب آن یوسف عزیز چو دیدم چنان شدم که به جای ترنج، دست بریدم

2 ز قهر تیغ کشیدی، به سوی من بدویدی ز من تو سر ببریدی، من از تو دل نبریدم