1 چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه زیانشان مور را باشد دو درشان هست یک خانه

2 اگر ابروش چین آرد ، سزد گر روی من بیند که رخسارم پر از چین است چون رخسار پهنانه

3 چو پیمانه تن مردم همیشه عمر پیماید بباید زیر ننمودن همان یک روز پیمانه

4 کنون جویی همی حیلت که گشتی سست و بی طاقت تو را دیدم به برنایی ، فسار آهخته و لانه

5 اجل چون دام کرده گیر پوشیده به خاک اندر صیاد از دور ، نک دانه برهنه کرده لوسانه

6 طبایع گر ستون ِ تن ستون را هم بپوسد بن نگردد هرگز آن فانی ، کش از طاعت زنی فانه

7 نباشد میل فرزانه به فرزند و زن هرگز ببرّد نسل این هر دو نبرّد نسل فرزانه