چرا افسرده‌ای قدسی و دل‌گیر؟ از قدسی مشهدی مثنوی 4

1 چرا افسرده‌ای قدسی و دل‌گیر؟ نظر بگشای، کشمیرست، کشمیر!

2 تماشا کن که هنگام تماشاست خریدار متاع عین، اینجاست

3 زند مرغ چمن هر سو منادی که فصل گل، بود ایام شادی

4 سر دیوارش از گل رشک چین است سر سبزی که می‌گویند، این است

5 به جای سبزه، در دامان کهسار کشیده سرو، سر بر چرخ دوّار

6 نوایی بلبلش در چنگ دارد که در یک پرده صد آهنگ دارد

7 درختانش ز بس دارند آزرم چنارش ساق خود پوشیده از شرم

8 گلش را یک به یک می‌بردمی نام زبان را گر بقا می‌بود در کام