1 کی در صفا چو تیغ تواش سینه روشن است بی جوهری ز چهره آیینه روشن است

2 از فیض آب گوهر پیکان تیر او در بحر عشق چون صدفم سینه روشن است

3 غم نیست گر به روی تو گاهی کند نگاه چون آفتاب کوری آیینه روشن ا ست

4 زاهد خیال شیشه می کرد وکور شد آه که مرا که در شب آدینه روشن است؟