1 به گریه چشم تهی کی کند دل ما را تهی به گریه نکردست ابر دریا را
2 زبان گریه نمی دانم، این قدر دانم که قطره قطره تهی کرده ام دو دریا را
3 فراق روی عزیزان مرا به جان آورد فراق صعب بود خاصه ناشکیبا را
1 ای آن که ز ناله میکنی منع زنهار مده دگر ملالم
2 انصاف نداری و مروّت یا نیستت آگهی ز حالم
1 ای خضر بیابان کلام حکما ممتاز ز اهل فضل چو گل زگیا
2 امروز شفای شیخ محتاج نیست زان گونه که بیمار پریشان به شفا
1 مطلب هرکس که بینی مالی و جاهی بود ترک مال و مطلب دنیا مرا شاهی بود
2 بخت معذور است گر از حال ما آگاه نیست خفته را از حال بیداران چه آگاهی بود