به گریه چشم تهی کی کند از ابوالحسن فراهانی غزل 2

1 به گریه چشم تهی کی کند دل ما را تهی به گریه نکردست ابر دریا را

2 زبان گریه نمی دانم، این قدر دانم که قطره قطره تهی کرده ام دو دریا را

3 فراق روی عزیزان مرا به جان آورد فراق صعب بود خاصه ناشکیبا را