هر که آگه شد از فسانهٔ ما از فیض کاشانی غزل 30

1 هر که آگه شد از فسانهٔ ما عاقبت پی برد بخانهٔ ما

2 آنکه جوید نشان نشان نبرد بی نشانی بود نشانهٔ ما

3 بگذراند زعرش هر که نهد سرطاعت بر آستانهٔ ما

4 توسن چرخ را بدین شوکت رام کرده است تازیانهٔ ما

5 نرسد دست کوته همت که بلندست آشیانهٔ ما

6 قدر ما را کسی نمیداند غیرآن صاحب زمانهٔ ما

7 همه عالم اگر شود دشمن ما و آن دوست یگانهٔ ما

8 هر که با ما بسر برد نفسی داند او عیش جاودانهٔ ما

9 هر که را وصل ما بچنگ آید هوش بربایدش چغانهٔ ما

10 غیر درگاه ما پناهی نیست سرخلقی و آستانه ما

11 کار و استاد و کار گه مائیم غیرمانیست کار خانهٔ ما

12 همه ما و بهانهٔ اغیار کو کسی بشکند بهانهٔ ما

13 دام پیدا و دانه ناپیدا غیب بینست مرغ دانهٔ ما

14 از سر اهل رباید هوش دم مزن فیض از فسانهٔ ما