هر که راه عشق پوید هم ز عشقش از فیض کاشانی غزل 431

1 هر که راه عشق پوید هم ز عشقش بر بروید هر که جد و جهد ورزد عاقبت مقصد بجوید

2 که با تو آشنا شد از جهان بیگانه گردد ترک خان ومان بگوید دست از جان هم بشوید

3 هر که او روی تو بیند بر تو کی غیری گزیند جز حدیث تو نگوید جز وصال تو نجوید

4 هر که ذوقی از تو دارد یا که بوئی از تو یابد مل نخواهد گل نخواهد مل ننوشد گل نبوید

5 هر که رو سوی تو دارد سوی دیگر رو نیارد هر کرا شادی میسر کی خورد غم یا بموید

6 ذوق ذکرت هر که دارد ذکر غیرش کی گوارد کام شیرین از حدیثت حرف دیگر کی بگوید

7 فیض دارد با تو سری زانسبب پیوسته بیخود جز حدیث تو نگوید غیر راه تو نپوید