هر که نازک بود تن یارش از سعدی شیرازی غزل 323

1 هر که نازک بود تن یارش گو دل نازنین نگه دارش

2 عاشق گل دروغ می‌گوید که تحمل نمی‌کند خارش

3 نیکخواها در آتشم بگذار وین نصیحت مکن که بگذارش

4 کاش با دل هزار جان بودی تا فدا کردمی به دیدارش

5 عاشق صادق از ملامت دوست گر برنجد به دوست مشمارش

6 کس به آرام جان ما نرسد که نه اول به جان رسد کارش

7 خانه یار سنگدل این است هر که سر می‌زند به دیوارش

8 خون ما خود محل آن دارد که بود پیش دوست مقدارش

9 سعدیا گر به جان خطاب کند ترک جان گوی و دل به دست آرش