1 آن کس که دلیش بوده باشد و آن دل صنمی ربوده باشد

2 آن ساده چه داند این حکایت؟ کو را ستمی نسوده باشد

3 دود دل ما کسی ببیند کش آینهٔ زدوده باشد

4 ای مدعی، از نکوهش ما بگذر تو، که ناستوده باشد

5 آن روز بیا و دیده دربند کو پرده ز رخ گشوده باشد

6 آن یار که در وفاش تا روز بیدارم و او غنوده باشد

7 گفتی: سرفتنه‌ایش بودست جز کشتن ما چه بوده باشد؟

8 قاصد، که ببرد نامهٔ من چون نامه بدو نموده باشد؟

9 دانم که: به وصف من رقیبش عیبی دو سه در ربوده باشد

10 گو: قصهٔ دوستان خود دوست از بدگویان شنوده باشد

11 تا گندم اوحدی رسیدن دشمن چو خورد دروده باشد