1 هرکه زین انجمن آثار صفا می‌بیند نشئه از باده و از تار صدا می‌بیند

2 روغن از پردهٔ بادام تواند دیدن هرکه از نرگس مست تو ادا می‌بیند

3 نیست رنگین ز حنا ناخن پایت‌که بهار طلعت خویش در این آینه‌ها می‌بیند

4 چه خطاها که ندارد اثر کج‌نظری سرو را احول معذور دوتا می‌بیند

5 در مقامی که تماشا اثر بیرنگی‌ست چشم پوشیده به معنی همه را می‌بیند

6 این غروری‌ که به خلوتگه یکتایی اوست گر همه آینه‌ گردیم‌ کجا می‌بیند

7 از خم کاکل او فکر رهایی غلط است شانه هم دست خود آنجا به قفا می‌بیند

8 جلوهٔ شخص ز تمثال عیان‌ست اینجا از تو غافل نبود هرکه مرا می‌بیند

9 شش‌جهت آب شد و آینه‌ای ساز نکرد حسن یارب چقدر عرض حیا می‌بیند

10 غیر در عالم تحقیق ندارد اثری بیدل آیینهٔ ما صورت ما می‌بیند