هر آنکسکه خود را پسندیده از فیض کاشانی غزل 304

1 هر آنکسکه خود را پسندیده باشد بهر مویش ابلیس خندیده باشد

2 نباشد پسندیده جز آنکه حقش در آیات قرآن پسندیده باشد

3 ز انوار ایمان و اسرار عرفان فروغی بسیماش تابیده باشد

4 ز دیدار او حق به دیدار آید که نور خدا زو تراویده باشد

5 در آئینه روی آن صاحب دل خدای جهان را عیان دیده باشد

6 بحق بسته باشد دل غیب بین را ز بیگانه و خویش ببریده باشد

7 بود بهر حق جنبش آن زنده دل را نفرموده باشد نجنبیده باشد

8 خلایق ز حق سوی باطل گرایند ز حق سوی حق او گرائیده باشد

9 بود مردمان را همه ترس از هم خدا بین ز جز خود نترسیده باشد

10 بخسبد دو چشم دوبینان همه شب یکی بین دو چشمش نخسبیده باشد

11 پسندیدهٔ دشمنان نیز باشد ز بس دوست او را پسندیده باشد

12 خنک آنکه چون فیض گلهای قدسی ز گلزار لاهوت می‌چیده باشد