1 هر که در دوست زد دامن احسان گرفت و آنکه در دوستی مایة عرفان گرفت

2 دوستی کردگار معرفت آرد بیار هر که از این تخم کشت حاصل از آن گرفت

3 ار در احسان هر انک روی بمقصود کرد دید جمال خدا حسن زاحسان گرفت

4 هر که بدو داد تن مایة ایمان ستد وانکه بدو داد دل در عوضش جان گرفت

5 آنکه بدو داد جان زندة جاوید شد عمر دو روزینه داد عمر فراوان گرفت

6 هر که زدنیا گذشت لذت عقبی چشید وانکه زعقبی گذشت کام زجانان گرفت

7 آنکه باخلاص داد در ره او هر چه داشت قطره بدریا گذشت بهره زعمان گرفت

8 نیک و بد هر که هست سوی خودش عایدست هر چه در امروز کرد روز جزا آن گرفت

9 در ره عرفان و عشق فیض بسی سعی کرد تا که بتوفیق حق عشق زعرفان گرفت