هرکس که باشد همخانه صبح از طغرل احراری غزل 100

1 هرکس که باشد همخانه صبح چون مهر گردد پروانه صبح

2 دارد ز مستی چون بحر مواج اندر دهن کف دیوانه صبح

3 در آخر شب زنهار گویید با گوش خورشید افسانه صبح

4 مشاطه را گو سازد مطرا گیسوی شب را از شانه صبح

5 فرض است با ما ناآشنایی هرکس که باشد بیگانه صبح

6 در بزم امکان بی‌سعی و کوشش واصل نگردد جانانه صبح

7 غافل مباشید یاران که دارد گنج فراوان ویرانه صبح!

8 صد خوشه خرمن حاصل توان داد در مزرع دل از دانه صبح

9 در سینه جا کن هرگه که گوید درس ادب را فرزانه صبح

10 نظاره می‌کن مانند طغرل از روزن دل کاشانه صبح!