هرکه را باشد نظر ترک قباپوش از طغرل احراری غزل 14

1 هرکه را باشد نظر ترک قباپوش مرا آفرین گوید تحمل کردن هوش مرا!

2 از خیال قامتش اکنون عصا می‌بایدم بار سنگین فراقش کرده خم دوش مرا

3 از کدامین زمره‌ام یارب که در بزم وجود جز سر زانو عروسی نیست آغوش مرا؟!

4 ای که می‌خواهی به سلک بندگان درگهش حلقه‌ای غیر از خم زلفش مکن گوش مرا!

5 در دلم نبود به جز نقش خیال عشق او از غمش باشد نگاری لوح منقوش مرا!

6 دوستان بهر خدا گویید عرض حال من هر کجا بینید اگر آن شوخ میْ‌نوش مرا!

7 پیش ارباب سخن طغرل نباشد اعتبار صفحه ابیات ناموزون مغشوش مرا!