1 هر که خصم اندر او کمند انداخت به مراد ویش بباید ساخت

2 هر که عاشق نبود مرد نشد نقره فایق نگشت تا نگداخت

3 هیچ مصلح به کوی عشق نرفت که نه دنیا و آخرت درباخت

4 آن چنانش به ذکر مشغولم که ندانم به خویشتن پرداخت

5 همچنان شکر عشق می‌گویم که گرم دل بسوخت جان بنواخت

6 سعدیا خوشتر از حدیث تو نیست تحفه روزگار اهل شناخت

7 آفرین بر زبان شیرینت کاین همه شور در جهان انداخت