هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 435

1 هر که بالاست مر او را چه غمست هر که آن جاست مر او را چه غمست

2 که از این سو همه جان‌ست و حیات که از این سو همه لطف و کرمست

3 خود از این سو که نه سویست و نه جا قدم اندر قدم اندر قدم‌ست

4 این عدم خود چه مبارک جایست که مددهای وجود از عدمست

5 همه دل‌ها نگران سوی عدم این عدم نیست که باغ ارمست

6 این همه لشکر اندیشه دل ز سپاهان عدم یک علمست

7 ز تو تا غیب هزاران سال‌ست چو روی از ره دل یک قدمست