1 هر که دارد درد عشقی یاد درمان کی کند هیچ عاقل عیش خود را ماتمستان کی کند

2 هر کسی در عشق او را سر شود وانکه عشقش شد بسامان فکر سامان کی کند

3 دل نمیخواهد مرا با عاقلان هم صحبتی مؤمن آئین عشق آهنگ کفران کی کند

4 هر ک ذوق بادهٔ عشق پریروئی چشد آرزوی جوی و خم و حور و غلمان کی کند

5 ناصح ارمنع از چنین روئی کند بیهوده است هرکه دارد چشم با این، گوش با آن کی کند

6 حرف خوبان ترک کن چون زاهدی بینی تو فیض مرد زیرک نزد آنان ذکر اینان کی کند