هر که می با تو خورد عربده از سعدی شیرازی غزل 163

1 هر که می با تو خورد عربده کرد هر که روی تو دید عشق آورد

2 زهر اگر در مذاق من ریزی با تو همچون شکر بشاید خورد

3 آفرین خدای بر پدری که تو فرزند نازنین پرورد

4 لایق خدمت تو نیست بساط روی باید در این قدم گسترد

5 خواستم گفت خاک پای توام عقلم اندر زمان نصیحت کرد

6 گفت در راه دوست خاک مباش نه که بر دامنش نشیند گرد

7 دشمنان در مخالفت گرمند و آتش ما بدین نگردد سرد

8 مرد عشق ار ز پیش تیر بلا روی درهم کشد مخوانش مرد

9 هر که را برگ بی مرادی نیست گو برو گرد کوی عشق مگرد

10 سعدیا صاف وصل اگر ندهند ما و دردی کشان مجلس درد